Η Ελλάδα μετά από 15 χρόνια κυρώνει την σύμβαση της Χάγης, σχετικά με την διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία ως προς τη γονική ευθύνη και τα μέτρα προστασίας των παιδιών.
Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων
Άρθρο πρώτο
Κυρώνεται και έχει την ισχύ, που ορίζει το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος, η Σύμβαση για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία ως προς τη γονική ευθύνη και τα μέτρα προστασίας των παιδιών η οποία υπεγράφη στη Χάγη στις 19 Οκτωβρίου 1996, το κείμενο της οποίας στην αγγλική, γαλλική γλώσσα και σε μετάφραση στην ελληνική έχει ως εξής:
Σχετικό Υλικό
3 Μαρτίου 2011, 01:33 | Ένα μέλος της ΜΚΟ Πατροτης
Μόνιμος Σύνδεσμος
Καταρχήν να αναφωνήσω επιτέλους, για το γεγονός ότι χρειάστηκαν 15 χρόνια για να κάνουμε ελληνικό νόμο μια διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού! Είναι ντροπή για το ελληνικό κράτος, αλλά τέλος πάντων.
Μόνιμος Σύνδεσμος
Καταρχήν να αναφωνήσω επιτέλους, για το γεγονός ότι χρειάστηκαν 15 χρόνια για να κάνουμε ελληνικό νόμο μια διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού! Είναι ντροπή για το ελληνικό κράτος, αλλά τέλος πάντων.
Η ερώτησή μου όμως είναι, πότε επιτέλους θα γίνει νόμος του ελληνικού κράτους η «Σύμβαση για την Επικοινωνία Αναφορικά με τα Παιδιά» (Απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης CETS: No.:192) η οποία υπογράφηκε στις 09/10/2003 από την Ελλάδα και η οποία είναι ήδη σε ισχύ στην Ευρώπη από 01/09/2005. Ήδη έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε που την υπογράψαμε ως χώρα!
Επίσης να παρατηρήσω την αλλαγή που χρειάζεται η γενικότερη φιλοσοφία του ελληνικού δικαίου (Αστικός Κώδικας) στα θέματα γονικής μέριμνας. Το ελληνικό δίκαιο αναφέρεται στο δικαίωμα του γονιού να επικοινωνεί με το παιδί του οποίου δεν ασκεί την επιμέλεια, ενώ το Ευρωπαϊκό δίκαιο αναφέρεται στο δικαίωμα του ΠΑΙΔΙΟΥ να επικοινωνεί με τον γονιό, και αντιστρόφως.
Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό δίκαιο περιορίζει τα δικαιώματα του παιδιού, αλλά και δίνει πάτημα σε δικαστές χωρίς αίσθηση του δικαίου και με προκαταλήψεις εναντίον του ρόλου του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών να περιορίσουν δραματικά την επικοινωνία του με τον μη ασκούντα την επιμέλεια γονέα χωρίς καμμία αιτιολογία στην δικαστική απόφαση, και με τον τρόπο αυτό να βλάψουν το παιδί.
Και αυτό καθώς σύμφωνα με τον νόμο οι αποφάσεις αποσκοπούν στο συμφέρον του παιδιού (και όχι των γονέων). Συνεπώς, αν δεν έχει ένα δικαίωμα το παιδί δεν χρειάζεται αυτό να προστατευθεί.
Μέλος της ΜΚΟ Πατρότης
Μέσα σε κάποια άρθρα υπάρχουν και οι παγίδες του μεταναστευτικού (5). Eίδαμε και τα ανεπτυγμένα κράτη που το έχουν υπογράψει, το trafficking πάει στα ύψη. Πρόσεξτε όλα τα παιδιά θα πρέπει να έχουν καλύτερη ζωή στη πράξη και όχι στα λόγια. Ενισχύστε τις ποινές στους κακομεταχειρίζοντες παιδιά, στους υπεύθυνους trafficking, παιδικής πορνείας και άλλων αξιόποινων πράξεων.
1 Μαρτίου 2011, 14:42 | Gerassimos Zorbas
Αυτά καθ’εαυτά τα 3 άρθρα δεν χρειάζονται σχόλια. Είναι κλασσικά άρθρα που ενσωματώνουν στο εσωτερικό μας δίκαιο διεθνείς συμβάσεις.
Αντίθετα, τόσο η επεξήγηση των άρθρων της σύμβασης όσο και η αιτιολογική έκθεση απαιτούν περισσότερη επεξεργασία και όχι το συνηθισμένο πλέον copy and paste,copier-coller.
Εκείνοι που δεν είναι νομικοί, αλλά και οι νομικοί που το αντικείμενο τους δεν είναι το διεθνές ιδιωτικό δίκαιο, πρέπει να φτάσουν στην επεξήγηση του άρθρου 10 και μετά για να αντιληφθούν τη σχέση μεταξύ του κανονισμού ΒρυξέλλεςΙΙ και της παρούσας σύμβασης.
Η αιτιολογική έκθεση έχει όχι μόνο παιδαγωγικό χαρακτήρα, αλλά μερικές φορές και ερμηνευτικό. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να διατυπώνεται με σαφήνεια. Αν υποθέσουμε ότι οι βουλευτές μας θα ρίξουν μια ματιά στο κείμενο, η αιτιολογική έκθεση είναι κύριο συστατικό και όχι ένα, για τους τύπους, συνοδευτικό έγγραφο.
Οι δύο παράγραφοι είναι μεν σωστές, αλλά η μόνη αναφορά στο Γάλλο συγγραφέα των πρώτων σχεδίων της σύμβασης δεν επιτρέπει σε κάποιον βουλευτή, και όχι μόνο,να αντιληφθεί την νέα διεθνή και ευρωπαική νομική κατάσταση που δημιουργήθηκε με τον μεταγενέστερο της ευρωπαικό κανονισμό.
Ετσι λοιπόν νομίζω ότι οι δύο πρώτες παράγραφοι πρέπει να συμπληρωθούν με αναφορά τόσο στο Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 (ίδε ιδιαίτερα Αρθρο 61) όσο και στην Απόφαση του Συµβουλίου, της 19ης ∆εκεµβρίου 2002, µε την οποία τα κράτη µέλη εξουσιοδοτούνται να υπογράψουν, προς το συµφέρον της Κοινότητας, τη σύµβαση της Χάγης του 1996 σχετικά µε τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρµοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία σε θέµατα γονικής µέριµνας και µέτρων προστασίας των παιδιών.
Επί πλέον, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο στο νομοθέτη να του υπενθυμίσετε την έναρξη ισχύος της σύμβασης, αλλά και να του δώσετε ένα πίνακα με τις υπογραφές, επικυρώσεις και, κυρίως, τις εθνικές ενάρξεις ισχύος της σύμβασης, ανάμεσα στα Μέλη της Συνδιάσκεψης της Χάγης.
Είναι πολύ εύκολο να βρεθούν αυτά τα στοιχεία με μια απλή επίσκεψη στον ιστιοχώρο της.
Αντίθετα, τόσο η επεξήγηση των άρθρων της σύμβασης όσο και η αιτιολογική έκθεση απαιτούν περισσότερη επεξεργασία και όχι το συνηθισμένο πλέον copy and paste,copier-coller.
Εκείνοι που δεν είναι νομικοί, αλλά και οι νομικοί που το αντικείμενο τους δεν είναι το διεθνές ιδιωτικό δίκαιο, πρέπει να φτάσουν στην επεξήγηση του άρθρου 10 και μετά για να αντιληφθούν τη σχέση μεταξύ του κανονισμού ΒρυξέλλεςΙΙ και της παρούσας σύμβασης.
Η αιτιολογική έκθεση έχει όχι μόνο παιδαγωγικό χαρακτήρα, αλλά μερικές φορές και ερμηνευτικό. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να διατυπώνεται με σαφήνεια. Αν υποθέσουμε ότι οι βουλευτές μας θα ρίξουν μια ματιά στο κείμενο, η αιτιολογική έκθεση είναι κύριο συστατικό και όχι ένα, για τους τύπους, συνοδευτικό έγγραφο.
Οι δύο παράγραφοι είναι μεν σωστές, αλλά η μόνη αναφορά στο Γάλλο συγγραφέα των πρώτων σχεδίων της σύμβασης δεν επιτρέπει σε κάποιον βουλευτή, και όχι μόνο,να αντιληφθεί την νέα διεθνή και ευρωπαική νομική κατάσταση που δημιουργήθηκε με τον μεταγενέστερο της ευρωπαικό κανονισμό.
Ετσι λοιπόν νομίζω ότι οι δύο πρώτες παράγραφοι πρέπει να συμπληρωθούν με αναφορά τόσο στο Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 (ίδε ιδιαίτερα Αρθρο 61) όσο και στην Απόφαση του Συµβουλίου, της 19ης ∆εκεµβρίου 2002, µε την οποία τα κράτη µέλη εξουσιοδοτούνται να υπογράψουν, προς το συµφέρον της Κοινότητας, τη σύµβαση της Χάγης του 1996 σχετικά µε τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρµοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία σε θέµατα γονικής µέριµνας και µέτρων προστασίας των παιδιών.
Επί πλέον, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο στο νομοθέτη να του υπενθυμίσετε την έναρξη ισχύος της σύμβασης, αλλά και να του δώσετε ένα πίνακα με τις υπογραφές, επικυρώσεις και, κυρίως, τις εθνικές ενάρξεις ισχύος της σύμβασης, ανάμεσα στα Μέλη της Συνδιάσκεψης της Χάγης.
Είναι πολύ εύκολο να βρεθούν αυτά τα στοιχεία με μια απλή επίσκεψη στον ιστιοχώρο της.
Γεράσιμος Ζορμπάς, Βρυξέλλες
28 Φεβρουαρίου 2011, 09:55 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗΣ
ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ.-
25 Φεβρουαρίου 2011, 19:08 | Τάνια Σωτηροπούλου
Μετά από 15 χρόνια υιοθετούμε ως κράτος μέλος της ΕΕ τη συμβαση περι της διεθνους δικαιοδοσίας περι την λήψη μέτρων για την προστασία του παιδιού…Για την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού στην ελληνική επικράτεια, ποιά μέτρα έχουμε αληθεια πάρει; Θεωρειται αποτελεσματικη προστασία του βιοτικου επιπέδου και της φυσιολογικής αναπτυξης ενος παιδιου η εκ των ενόντων (πανω κατω) κριση ενος ποσού περι τα 300-500 Ευρω το μηνα σε περίπτωση διαστασεως ή διαζυγίου των γονιών του; Λαμβάνονται σοβαρά από την ελληνική πολιτεία τα δεδομένα της Ευρωπαϊκης ενωσης για την φτώχεια των μονογονεϊκών οικογενειών και τα δεδομενα για τις μειωμενες εξ αρχής ευκαιρίες εξέλιξης που έχουν τα παιδια αυτά…εξ αρχής καταδικασμένα; Σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακης βίας είμαστε ικανοποιημένοι από την προστασία του παιδιού; Σήμερα, σε δικαστικες υποθέσεις επιμέλειας και γονικής μέριμνας παίρνει περί τα 4-5 χρόνια μέχρι να αποφασισθούν ζητηματα περι της ψυχολογικής κατάστασης του παιδιού και της γονικής ικανότητας. ΄Οταν ο Εισαγγελέας Ανηλίκων για παράδειγμα διατασσει κοινωνικη έρευνα για σοβαρές ενδείξεις κακοποιησης, σωματικης η σεξουαλικής, αυτη διεκπεραιώνεται μετά απο καμποσους μηνες λόγω φόρτου εργασίας ως λέει η κοινωνικη υπηρεσια και καταληγει παντα στο ιδιο συμπερασμα της φόρτισης του παιδιού λόγω της έντασης στις σχέσεις των γονέων!!! Εαν δε ο γονιός καταγγείλει τέτοιες πράξεις απευθειας σε αστυνομική αρχή εισπρατει την απάντηση «έλα τώρα, όλοι τα ίδια λένε…» Και τι συμβαίνει όταν ένα μικρό παιδί βλεπει τη μανα του να ξυλοκοπειται από τον πατερα του; Στη Γερμανία π.χ. επεμβαινει κατόπιν κλησεως αστυνομικός ο οποιος απομακρύνει άνευ αλλου τινός τον βίαιο γονέα από το σπίτι ανεξαρτητως σε ποιον ανήκει αυτο. Περιγράφει με ασύλληπτη λεπτομέρεια ό,τι είδε και ό,τι του είπαν οι εμπλεκόμενοι παρατηρώντας και καταγράφοντας ακόμη και τους μορφασμούς και συσπάσεις των προσώπων. Με διάταξη που ακολουθει διαρκεί η απομάκρυνση του βίαιου γονέα από το σπιτι και χωρει αμέσως έρευνα από την κοινωνικη υπηρεσία και ψυχολογική υποστήριξη στην οικογένεια. Στην Ελλάδα, ο αστυνομικός που επιλαμβάνεται,ιδίως αν έχει επαναληφθει το επεισόδιο, κοιτάζει υποτιμητικά το θύμα μπροστά στο παιδι του, κάνει συστάσεις στον βιαιο γονιο, ασχολείται με τα ιδιοκτησιακά του σπιτιού και τέλος λέει στο θύμα οτι μπορεί να κάνει μήνυση…χωρίς να απομακρύνει τον δράστη και χωρις ποτέ μα ποτέ να εφαρμόζει το αυτόφωρο.. Τι κάθεσαι κι εσύ πια πάρε τα παιδιά σου και φυγε, πεταει στο θύμα, χωρίς να σκέφτεται αν έχει την δυνατότητα να το κανει… Κάθε κακοποιημενη γυναίκα μαθαίνει καλά σε κάποια στιγμη της περιπετειάς της ότι σε μεγάλο ποσοστο ο γιος της θα εχει την ιδια συμπεριφορα απέναντι στη γυναίκα του. Ποια είναι η αποτελεσματικη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών μας σε τέτοιες περιπτώσεις; Δεν πρεπει καποτε να θεσπισουμε τα κατάλληλα μέτρα και να εξασφαλίσουμε την εφαρμογη τους από τους φορεις;
23 Φεβρουαρίου 2011, 10:37 | ΜΑΡΙΑ
Μετά απο καθυστέρηση πολλών χρόνων, πρέπει επιτέλους να ασχοληθούν με ένα τέτοιο σοβαρό θέμα σε βάθος και όχι επιφανειακά.
23 Φεβρουαρίου 2011, 08:20 | γιάννης μαυοειδής
Είναι αργά τώρα γιά ουσιαστικό διάλογο γιά ένα τέτοιο διεθνούς σημασίας θέμα καί γιά τήν απλή υιοθεσία του καί επικύρωση του.
Αλά γιατί πρέπει νά περάσουν τόσα χρόνια ? Τί κάναμε τόσο καιρό ?
παρακαλώ απαντήστε μου
ευχαριστώ
γιάννης μαυροειδής
Αλά γιατί πρέπει νά περάσουν τόσα χρόνια ? Τί κάναμε τόσο καιρό ?
παρακαλώ απαντήστε μου
ευχαριστώ
γιάννης μαυροειδής
23 Φεβρουαρίου 2011, 00:33 | panagiotis
Όταν αποσκοπούμε μόνο στο ατομικό συμφέρον χωρίς να μας ενδιαφέρει το κοινωνικό συμφέρον και η αξία του ανθρώπου τότε τα χάνουμε όλα.
Πρώτα που πηγαίνουν τα λεφτά σε κτίρια-εισοδηματίες άρα περικοπές απο εκεί και όχι όχι όχι όχι από εργαζόμενους και σε περίοδο ύφεσης.
Πρώτα που πηγαίνουν τα λεφτά σε κτίρια-εισοδηματίες άρα περικοπές απο εκεί και όχι όχι όχι όχι από εργαζόμενους και σε περίοδο ύφεσης.
22 Φεβρουαρίου 2011, 19:13 | Βασιλειος Σπανουδακης
θα επιθυμουσα να μην ειναι κριτηριο η οικονομικη κατασταση ανημπορων οικογενειων και οικονομικα ασθενεστερων ,σε καθε δικαστηριο του κοσμου ,ωστε να διδονται για υιοθεσια ή για προστασια σε ιδρυματα ή οικογενειες τα παιδια αυτων των οικογενειων .Θα προτιμουσα να λειτουργησει αψογα το συστημα βοηθειας απο κοινωνικους λειτουργους για τις οικογενεις αυτες, ωστε να κρατουν τα παιδια τους και το κρατος ως κρατος προνειας και κοινωνικης ευαισθησιας να επιδοτει για τις οικογενειες και τα παιδια αυτα καποιο ποσο,ωστε να μπορουν σε ετησια βαση να μενουν στις οικογενειες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου