Τι έχει και κλαίει το παιδί...

Τι έχει και κλαίει το παιδί...

Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί, 

δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.

Ο Δεκάλογος, που αποστέλλεται για να αναρτηθεί σε όλα τα σχολεία, τις ενορίες και όλες τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, αναφέρει:

1.  Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας. Η σωματική τιμωρία είναι μία μορφή βίας.
2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα του αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4).
3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί, δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.
4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώσουν, χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.
5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού.
6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης.
7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο.
8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης.
9. Ο διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του.
10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών.

 Δαρμός και Εγκεφαλική Ανάπτυξη

Στην πρώιμη παιδική ηλικία, ο εγκέφαλος αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο όργανο στο σώμα. Στην ηλικία των 5, ο εγκέφαλος πλησιάζει περίπου το 90% του ενήλικου βάρους του, και στα 7, έχει ωριμάσει πλήρως. Αυτό κάνει την παιδική ηλικία μία πολύ ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο για την εγκεφαλική ανάπτυξη.

Το σχετικό με τον πόνο και το φόβο στρες που προκαλείται από το δαρμό μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη και λειτουργία του παιδικού εγκεφάλου. Είναι ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της μεγάλης πλαστικότητας και του τρωτού του εγκεφάλου, που πολλά παιδιά υπόκεινται σε σωματική τιμωρία. Η επίπτωση μπορεί να είναι ο εκτροχιασμός της φυσιολογικής, υγιούς εγκεφαλικής ωρίμανσης με αποτέλεσμα τις μη αναστρέψιμες ανωμαλίες για την υπόλοιπη ζωή.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Dr. Martin Teicher του McLean Hospital, Belmont, Massachusetts, «Γνωρίζουμε ότι ένα ζώο που εκτίθεται σε στρες και παραμέληση στην πρώιμη παιδική ηλικία αναπτύσσει έναν νευρώδη εγκέφαλο για να βιώνει φόβο, άγχος και στρες. Νομίζουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους,».

 Δε δέρνω, δεν προσβάλω, δεν τρομοκρατώ τα παιδιά μου γιατί δε θέλω να :

• Ασκήσω την εξουσία που έτσι κι αλλιώς έχω στη ζωή τους τρομοκρατώντας τα.
• Επιβάλω "πειθαρχεία¨ για λίγο και προσκαλέσω θυμό για πολύ, που θα στραφεί τελικά εναντίων του ίδιου του παιδιού.
• Τα προσβάλει ο οποιοσδήποτε και να το δεχτούνε γιατί έτσι συνηθίσανε.
• θεωρούνε φυσιολογικό να δείρουνε το συμμαθητή τους στο σχολείο, απλώσει χέρι επάνω τους κάποιος (συμμαθητής-δάσκαλος-σύντροφος) και το προσπεράσουνε ως φυσιολογικό.
• Αν έχω υπομονή και τρόπους για οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου έχω σίγουρα και για να τους μάθω πως να προστατεύονται από επικίνδυνες κινήσεις /ζημιές.
• Θα ντρεπόμουνα τον εαυτό μου αν χρησιμοποιούσα όποια βία απέναντι σε οποιονδήποτε πιο αδύνατο ή εξαρτημένο από μένα άνθρωπο.
• Λατρεύω την πρωτοβουλία των παιδιών μου χωρίς τη σκιά του φόβου .
• Τα παιδιά μας είμαστε υποχρεωμένοι να τα προστατέψουμε τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, δεν είναι δικαίωμά μας να τα κακοποιούμε.
• Θεωρώ δεδομένο ότι δεν έχω να κάνω με ανεγκέφαλους οργανισμούς αλλά με νοήμονα πλάσματα και έτσι τα αντιμετωπίζω.

•