Μοναχοπαίδια:
Εγωιστές και Κακομαθημένα?
Κάποτε οι οικογένειες που είχαν ένα παιδί ήταν μετρημένες, όμως σήμερα, το
γεγονός αυτό αποτελεί συχνό φαινόμενο για πολλούς και διάφορους λόγους. Ας
δούμε λοιπόν, τις ιδιαιτερότητες της ζωής ενός μοναχοπαιδιού σε σχέση με τη ζωή
ενός παιδιού με αδέλφια.
Παρά τις διαφορές που μπορεί να έχει η κάθε οικογένεια ως προς τον τρόπο
λειτουργίας της και ως προς την προσωπικότητα των ατόμων που την απαρτίζουν...
υπάρχουν και πολλές ομοιότητες που εντοπίζονται στις
συνθήκες διαβίωσης και ανάπτυξης ενός μοναχοπαιδιού.
Καθώς, το μοναχοπαίδι δεν κινείται ανάμεσα σε κάποια ομάδα παιδιών, έχει το
προνόμιο να έχει όλα τα παιχνίδια δικά του χωρίς να υποχρεώνεται να τα
μοιραστεί, αλλά από την άλλη, δεν έχει κάποιον κοντά στην ηλικία του με τις
ίδιες αντοχές και παρόμοια ενδιαφέροντα να τον συντροφεύει στα παιχνίδια του.
Επίσης, δεν χρειάζεται να μοιραστεί με κανέναν την προσοχή των γονιών του
και το παιχνίδι μαζί τους, ούτε τις αντοχές τους, τα χρήματα και το χρόνο που
διαθέτουν.
Όλες του οι ανάγκες ικανοποιούνται αφού η προσοχή είναι στραμμένη πάνω του
συνεχώς. Αυτή η συνεχής ενασχόληση των γονιών με το μοναχοπαίδι τους, από
τη μία βοηθάει στην ταχύτερη νοητική του ανάπτυξη και εξέλιξη των ταλέντων του,
από την άλλη όμως δημιουργεί ένα παιδί και κατά συνέπεια, έναν άνθρωπο, που θα
δυσκολευτεί να δεχτεί και να διαχειριστεί την αποτυχία του μελλοντικά, αφού
έχει μάθει να λειτουργεί στοχεύοντας στην προσοχή και τον έπαινο των άλλων. Αν
και τα μοναχοπαίδια σαν χαρακτήρες, είναι συνήθως δυναμικοί και ανεξάρτητοι,
ωστόσο, ταυτόχρονα μπορεί να είναι εσωστρεφείς και ευαίσθητοι στην κριτική.
Έρευνες έχουν δείξει ότι δεν είναι μικρό το φορτίο που καλείται να σηκώσει ένα
μοναχοπαίδι στους ώμους του, αφού έχει πέσει πάνω του όλη η πίεση που
προκαλείται από τις προσδοκίες, τις απαιτήσεις και τις αγωνίες των γονιών του.
Παράλληλα όμως, υπάρχουν και έρευνες που έχουν δείξει ότι μεγάλοι
πρωτοπόροι επιστήμονες ήταν μοναχοπαίδια.
Πρόκειται για κοινωνικά παιδιά που θέλουν και ζητούν την παρέα άλλων παιδιών,
αλλά προτιμούν την παρέα των μεγαλύτερων, και αυτό τους δυσκολεύει να
προσαρμοστούν και να συμβιβαστούν με τα όρια της κοινότητας στην οποία ανήκουν.
Αυτό τους ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή τους, όπου δυσκολεύονται στις
σχέσεις με τους συνομιλήκους τους, αφού στην παιδική τους ηλικία δεν έχουν
βιώσει τις αντίστοιχες φυσικές διεργασίες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα
μοναχοπαίδια είναι απαραίτητα εγωιστές ή κακομαθημένα.
Σε εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά και στο σχολείο, τα μοναχοπαίδια μπορούν να
αναπτυχθούν κοινωνικά τόσο ώστε να μην υστερούν σε τίποτα από τα άλλα παιδιά.
Μπορεί να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο, αλλά τελικά θα κατανοήσουν ότι η
δασκάλα υπάρχει για όλα τα παιδιά και θα ακολουθούν τους κανόνες του σχολείου
χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Εκεί που πιθανότατα θα δυσκολευτεί ένα
μοναχοπαίδι, είναι ως ενήλικας στις στενές διαπροσωπικές του σχέσεις.
Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους φέρνοντάς το συχνά σε επαφή με
άλλα παιδιά και ενθαρρύνοντάς το να συμμετέχει σε εξωσχολικές ομαδικές
δραστηριότητες, ώστε να μπορέσουν ευκολότερα να του μάθουν να μοιράζεται, να
συνεργάζεται και να ενδιαφέρεται για τους άλλους. Βέβαια, αυτό είναι πιο
εύκολο να πραγματοποιηθεί στην επαρχία απ' ότι στην πόλη, όπου τα παιδιά είναι
περιορισμένα σε ένα διαμέρισμα και τίθεται θέμα μετακίνησης με αυτοκίνητο για
να βρεθεί το παιδί με τους φίλους του.
Το πιο σημαντικό είναι να μην κάνουν το λάθος οι γονείς να εναποθέτουν στους
ώμους του παιδιού τους όλα τους τα θέλω και τα απωθημένα! Το παιδί δεν
αποτελεί προέκταση του εαυτού τους, αλλά έχει τη δική του προσωπικότητα και
πρέπει να το αποδεχτούν όπως είναι! Έτσι, το παιδί θα μπορέσει να
ανακαλύψει τον εαυτό του ευκολότερα και να δουλέψει πάνω στις σχέσεις του με
τους άλλους ανθρώπους.
Νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου