Η ικανότητα να αγαπάμε έχει τις ρίζες της στα πρώτα χρόνια ζωής

Η ικανότητα να αγαπάμε έχει τις ρίζες της στα πρώτα χρόνια ζωής

Η ικανότητα να εμπιστευόμαστε, να αγαπάμε και να επιλύουμε τις συγκρούσεις με αγαπημένους, αρχίζει στην παιδική ηλικία-πολύ νωρίτερα από ότι μπορεί να πιστεύει κάποιος.

Αυτό προκύπτει από νέα επισκόπηση που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Current Directions in Psychological Science’. Οι διαπροσωπικές εμπειρίες με τη μητέρα, τους πρώτους 12 έως 18 μήνες προβλέπουν τη συμπεριφορά στις ενήλικες συντροφικές σχέσεις 20 χρόνια αργότερα, δηλώνει ο συγγραφέας, ψυχολόγος Jeffry A. Simpson, με τους συναδέλφους του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, W. Andrew Collins και Jessica E. Salvatore. Σημειώνουν ότι πριν μπορέσουμε να θυμηθούμε, πριν έχουμε γλώσσα για να περιγράψουμε και με τρόπους που δεν έχουμε επίγνωση, οι σιωπηρές συμπεριφορές καταγράφονται στον εγκέφαλο σχετικά με το πώς θα μας μεταχειριστούν ή πόσο αξίζουμε αγάπη και στοργή.

Ενώ αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να αλλάξουν με νέες σχέσεις, ενδοσκόπηση και θεραπεία, σε περιόδους στρες, οι παλιές στάσεις συχνά επανεμφανίζονται. Το νεογνό που υπέστη κακομεταχείριση γίνεται ο αμυνόμενος διαπληκτιζόμενος. Το μωρό του οποίου η μητέρα ήταν υποστηρικτική, λύνει τα προβλήματα και είναι σίγουρο για την καλή θέληση του άλλου.

Ο Simpson εξηγεί ότι οι άνθρωποι βρίσκουν έναν τρόπο προσαρμοστικό και με συνοχή και όσο καλύτερα μπορούν, για να ανταποκριθούν στο τρέχον περιβάλλον με βάση αυτό που τους συνέβη στο παρελθόν. Αυτό που σας συνέβη ως μωρό επηρεάζει τον ενήλικα που είστε. Δεν πρόκειται για νέα ιδέα στην ψυχολογία αλλά λείπουν ισχυρές αποδείξεις:

Οι Simpson, Collins και Salvatore παρέχουν τις ενδείξεις ερευνώντας τις σχέσεις μεταξύ μητέρας-νεογνού και αργότερα συντροφικές σχέσεις ως μέρος της έρευνας Minnesota Longitudinal Study of Risk and Adaptation. Μελέτησαν 75 παιδιά μητέρων χαμηλού εισοδήματος που αξιολόγησαν από τη γέννηση μέχρι την αρχή των 30 ετών, περιλαμβανομένων των στενών φίλων και των συντρόφων.

Όταν τα παιδιά ήταν νεογνά, τέθηκαν σε παράξενες ή στρεσογόνες καταστάσεις με τις μητέρες τους, για να ερευνηθεί πόσο ασφαλής ήταν ο δεσμός μητέρας-παιδιού. Από τότε, τα παιδιά, που τώρα είναι ενήλικες, επέστρεφαν τακτικά για αξιολόγηση της συναισθηματικής και κοινωνικής ανάπτυξής τους. Οι συγγραφείς εστίασαν στις ικανότητές τους και την ευλυγισία στη λύση των συγκρούσεων με συμμαθητές, καλύτερους φίλους στην εφηβεία και τέλος ερωτικούς συντρόφους.

Μέσω πολλαπλών αναλύσεων, η έρευνα αποκάλυψε ενδείξεις της πρώιμης εγγραφής-επιβεβαιώνοντας παλαιότερες θεωρίες. Ωστόσο, τα ευρήματα ξεφεύγουν επίσης από τις ιδέες των προηγούμενων. Ο Simpson δήλωσε ότι ανακάλυψε αδύναμο αλλά σημαντικό νήμα μεταξύ του νεογνού στην αγκαλιά της μητέρας και της 20χρονης στην αγκαλιά του εραστή. Ωστόσο, ένα γεγονός του έκανε εντύπωση με το πέρασμα των χρόνων. Είναι συχνά δυσκολότερο να βρεθούν ενδείξεις για σταθερή συνέχεια παρά για αλλαγή σε πολλές μετρήσεις.

Τα καλά νέα: Αν μπορείτε να αποσαφηνίσετε τι είναι τα παλιά μοντέλα και τα περιγράψετε λεκτικά και αν έχετε σχέση με αφοσιωμένο αξιόπιστο άνθρωπο, δηλώνει ο Simpson, μπορεί να καταφέρετε να αναθεωρήσετε τα μοντέλα σας και να ρυθμίσετε τη συμπεριφορά σας διαφορετικά. Οι παλιές συνήθειες μπορεί να ξεπεραστούν. Ένα προδομένο μωρό μπορεί να γίνει πιστό. Ένα μωρό που δεν έχει αγαπηθεί μπορεί να μάθει να αγαπά.

Πηγές: ‘Current Directions in Psychological Science’.