Γιατί τόσος ακραίος σεξισμός; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Διάβασε το παρακάτω:

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231188188

Σύμφωνα με την ελληνική δικαιοσύνη και φαντάζομαι και νομοθεσία, ένα βρέφος (0-3 ετών) μπορεί να ζει ακόμα και στις τραγικές φυσικές και ψυχολογικές συνθήκες της φυλακής προκειμένου να μην ανατεθεί σε κάποιο ίδρυμα η ανατροφή-επιμέλειά του, μακριά από τον γονιό του. Ταυτόχρονα αναγνωρίζεται το δικαίωμα της γυναίκας που έχει καταδικαστεί για πλημμέλημα ή και κακούργημα να ασκήσει τον ζωογόνο και πραγματικά αναμορφωτικό ρόλο της μητέρας (τουλάχιστον έτσι ελπίζω εγώ ως ανθρωπιστής), χωρίς να θεωρείται μη κατάλληλη να αναθρέψει ένα παιδί ή τουλάχιστον λιγότερο κατάλληλη από ένα ίδρυμα. Ή να μη θεωρείται βλαπτικό για το συμφέρον του βρέφους να μεγαλώνει στη φυλακή με μια καταδικασμένη μητέρα.

  

Γιατί λοιπόν ένα δικαστήριο αφαιρεί την δυνατότητα ανατροφής-επιμέλειας ένας νομοταγής απόλυτα κατάλληλος διαζευγμένος πατέρας για το παιδί του σχολικής ηλικίας (όπως αναγνωρίζει το ίδιο το δικαστήριο στην ίδια την απόφασή του γράφοντας ότι "το αγαπάει, και το φροντίζει κτλ, κτλ" - αλλά δίνει πάντα αποκλειστική επιμέλεια μόνο στην μητέρα), και να έχει μόνο το δικαίωμα επικοινωνίας μαζί του, όπως έχει δικαίωμα και ο φυλακισμένος για το παιδί του, ή το φυλακισμένο παιδί για τον γονιό του;

Γιατί τόσος ακραίος σεξισμός; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί ένας νομοταγής πολίτης έχει λιγότερα δικαιώματα από έναν φυλακισμένο; Από πότε η φυλακή είναι κατάλληλο μέρος για την ανατροφή ενός βρέφους; Πως θα σας φαινόταν πατέρες να έχουν τα παιδιά τους στην φυλακή; (αν είναι ποτέ δυνατόν!)  

   

ΑΙΝΕΙΑΣ