19/06/2011
Η Γιορτή του Πατέρα αποτελεί μιαν αφορμή να αναγνωρίσουμε τον ουσιαστικό ρόλο του στην ανατροφή του παιδιού.
Δεκάδες χρόνια, οι μελέτες της ψυχολογίας και της παθολογίας επικεντρώνονταν στη σχέση μητέρας-παιδιού •όπως σημειώνει, μάλιστα, η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου στο βιβλίο της «Γνωρίστε το παιδί σας» (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί), «η σχέση αυτή αποτελούσε το μόνο σύστημα αναφοράς, ενώ ο πατέρας θεωρούνταν δευτερεύον πρόσωπο στο μεγάλωμα του παιδιού». Ωστόσο, οι ειδικοί ασχολούνται πλέον συστηματικά με το πατρικό πρότυπο -που, σε παγκόσμιο επίπεδο, τιμάται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου- ενώ ο ίδιος δείχνει έντονα τη διάθεση να διεκδικήσει το «χαμένο» ρόλο του παρά τους ρυθμούς της σύγχρονης εποχής, τις αυξημένες του υποχρεώσεις και τις περιορισμένες ώρες που του «επιτρέπει» η δουλειά ν’ αφιερώνει στο παιδί. Από τη μεριά μας, αποζητούμε -επί της ουσίας, απαιτούμε!- τη δική του συμμετοχή, το ερώτημα όμως παραμένει: είμαστε έτοιμες να κατανοήσουμε και ν’ αποδεχτούμε μια τόσο διαφορετική «εκδοχή»;
● Εμείς βάζουμε το παιδί στην αγκαλιά πάντα με τον ίδιο τρόπο, τις ίδιες απαλές κινήσεις, το χαϊδεύουμε, το νανουρίζουμε, το καθησυχάζουμε, ενώ οι μπαμπάδες το «ξυπνούν», του διεγείρουν τις αισθήσεις και σχεδόν ποτέ δεν το κρατούν όπως… την προηγούμενη φορά.
● Εμείς του διαβάζουμε παραμύθια, του διηγούμαστε ιστορίες και συνθέτουμε για χάρη του τα κομμάτια ενός παζλ, ενώ εκείνοι προτιμούν τα σωματικά παιχνίδια που αναπτύσσουν την ευλυγισία του σώματος και τη δεξιότητα της ισορροπίας, σηκώνοντάς το πότε με το αριστερό και πότε με το δεξί χέρι, βάζοντάς το να καθήσει στον ώμο τους ή «πετώντας» το ψηλά.
● Εμείς «μιλάμε» τη γλώσσα του και, βασιζόμενες κυρίως στο ένστικτο, καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του με… μια ματιά, ενώ εκείνοι το παροτρύνουν να εκφραστεί καλύτερα, καθώς δεν είναι εξοικειωμένοι με τα «μωρουδιακά».
● Εμείς προσπαθούμε συνεχώς να… προλάβουμε, ενώ εκείνοι κατανοούν την επιθυμία του για εξερεύνηση κι έτσι το αφήνουν να… τριγυρίσει όλη την παιδική χαρά. Με την ίδια λογική, εμείς τρέχουμε μόλις υποψιαστούμε ότι το παιδί βρίσκεται αντιμέτωπο με μια καινούργια ή δύσκολη κατάσταση, ενώ οι μπαμπάδες παρεμβαίνουν λιγότερο στις δραστηριότητες και τις φιλίες του, μαθαίνοντάς το να τα «βγάζει πέρα» χωρίς βοήθεια.
● Εμείς το προστατεύουμε από τις αλήθειες που σοκάρουν ή πληγώνουν, ενώ εκείνοι ανοίγουν το «χρυσό κλουβί», εντάσσοντάς το όσο το δυνατόν πιο σύντομα στην πραγματική ζωή.
● Εμείς «ξεχνάμε» εύκολα τους κανόνες και συγχωρούμε, ενώ εκείνοι του ασκούν πιο αυστηρή -άρα και πιο αντικειμενική- κριτική.
Αυτές οι «αυθόρμητες» διαφορές στη συμπεριφορά των γονιών (κι άλλες πολλές που μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο της Anne Bacus «Οι γονείς ρωτούν, οι ψυχολόγοι απαντούν», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Lector), συνεισφέρουν εξίσου στην άνθηση του παιδιού, ενώ έχει αποδειχθεί πως όταν ο πατέρας συμμετέχει στη φροντίδα και την ανατροφή του, εκείνο κατακτά ευκολότερα την αυτονομία του και συγχρόνως την κοινωνική του προσαρμογή. Επιπλέον, με την αρρενωπή παρουσία του προκαλεί -κατά κάποιο τρόπο- το αγόρι να γίνει άντρας και το κορίτσι να γίνει γυναίκα με αποτέλεσμα, ήδη από την ηλικία των 3-4 ετών, να το βοηθά να ενσωματωθεί στο φύλο του.
«Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, όσο ο πατέρας δηλώνει “παρών” στην καθημερινότητά του, τόσο το μωρό ελαχιστοποιεί τα “καπρίτσια” του ή κλαίει λιγότερο όποτε αποχωρίζεται τους γονείς του •δείχνει, δηλαδή, να μεγαλώνει πιο γρήγορα, να γίνεται πιο δυνατό, πιο επιδέξιο και να ελέγχει καλύτερα την παρορμητικότητά του», σημειώνει η Anne Bacus, διευκρινίζοντας ότι «στο βάθος, αυτό που κάνει είναι να δημιουργεί ένα “κανάλι επικοινωνίας” ανάμεσα στο μητρικό και τον εξωτερικό κόσμο •ο πρώτος αντιπροσωπεύει την ασφάλεια αλλά και τον υπερ-προστατευτισμό, ενώ ο δεύτερος είναι μεν ανησυχητικός αλλά απαραίτητος και τόσο, μα τόσο ελκυστικός!»
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, «χρόνια πολλά» στο σύντροφο και πατέρα του παιδιού μας, επιτρέποντάς του να εφαρμόσει τη διαφορετική «τακτική» του, αφού αυτή η διαφορετικότητα είναι που καθιστά τόσο σπουδαίο το ρόλο του στην ανατροφή του!
Ελευθερία Κανακάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου