ΕΠΙΛΟΓΟΣ σελ.156
Μετά απ’ όσα διαβάσαμε (για να σπάσουμε πλάκα, κάποιοι θα κλαίνε, αλλά μιλάμε πάντα για το 90%, δεν τα ισοπεδώνουμε όλα!) βγαίνει αβίαστα το εξής συμπέρασμα. Για να γίνετε, φιλαράκια, κερατάδες σεσημασμένοι, πρέπει πρώτα να παντρευτείτε. Μετά το γάμο, σχεδόν όλες βγάζουν γλώσσα και αποκτούν δικαιώματα και το σημαντικότερο οικονομικά. Κανένα ξύπνιο γκομενάκι δεν ρισκάρει να κερατώσει πριν, διότι ενδέχεται να μην παντρευτεί ποτέ, άρα δεν θα ’χει και κανένα οικονομικό όφελος.
Σας προτείνω λοιπόν: Όχι βιαστικούς γάμους! Να συζείτε τουλάχιστον μια 50ετία και μετά ν’ αποφασίζετε! Εν ανάγκη κάντε προγαμιαίο συμβόλαιο. Για να μην έχετε μετα-γαμικές περιπέτειες. Μπορείτε επίσης να κάνετε και το τεστ γάμου. Βάζεις κάποιον δικό σου –που δεν τον ξέρει το γκομενάκι– και της την πέφτει. Παρουσιάζεται πλούσιος, της λέει ότι την έχει ερωτευτεί, ότι έχει ένα εκατομμύριο ευρώ στην τράπεζα και μεγάλη περιουσία, θα κάνουν μαζί δουλειές, της λέει ότι θέλει να την παντρευτεί. Αν το γκομενάκι δεν σου φύγει, προχώρα. Αν και πιστεύω ότι δεν θα παντρευτείς εσύ ποτέ! Όταν ο άλλος παίζει μ’ εκατομμύρια! Εκτός κι αν σου τύχει καμιά σκοτωμένη, απελπισμένη, στις εκπτώσεις! Θυμήθηκα κι ένα χαριτωμένο περιστατικό. Λέει ο πεθερός στο γαμπρό που ’ναι σκατοκέφαλος, όπως κι ο ίδιος! «Δεν φταις εσύ μωρέ, εγώ φταίω, που σου την έδωσα. Αλλά… δεν την ήθελε κανένας άλλος!!!»
Καλό, εεεεεεεεεεε;
Να ξέρετε, πάντως, ότι οι ωραίοι τύποι είναι πάντα νικητές, γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να γίνεται όλοι ωραίοι. Ό,τι και να κάνουν κάποιες γυναίκες, «αυτοκτονώντας» στην ουσία, στο τέλος η νίκη είναι δική σας. Και να γιατί: ας πάρουμε μια οποιαδήποτε γυναίκα, που συζεί ή είναι παντρεμένη μ’ έναν ωραίο τύπο (και το ωραίος είναι σχετικό, μπορεί να είναι καλός, ξηγημένος, συμπονετικός, μάγκας, γνήσιος άντρας) και τελικά κάποια στιγμή του κάνει τη λαμογιά από μαλακία της, κι αυτός την διώξει. Είναι σίγουρο ότι αυτή μετά από λίγο καιρό μετανιώνει, αλλά είναι πλέον αργά, αφού ποτέ ένας «ωραίος» δεν γυρίζει πίσω. Από τη στεναχώρια, την τσαντίλα, αλλά και την καψούρα της, που εσύ την έστειλες, το ρίχνει στα …… με κάποιους γκόμενους μιας βραδιάς, για να επιβεβαιωθεί σαν γυναίκα. Έτσι, κάποια στιγμή, αφού περάσουν πολλοί και διάφοροι τύποι, αλλά δεν της κάθεται κανείς, μένει μόνη συναισθηματικά, φοβάται, κι αποφασίζει να ζήσει κατ’ ανάγκη με κάποιον, πατσαβούρα, που μπορεί να μη γουστάρει ποτέ. Ίσως σιχαίνεται ακόμα και να κάνει έρωτα μαζί του.
Αλλά θα τον τρώει στη μάπα μια ζωή, γιατί δεν την παίρνει να ξανακάνει λαμογιά, μην την πιάσει και τελικά μείνει μόνη!
Πλην όμως, δεν θα ’ναι ποτέ ευτυχισμένη, όπως τότε που ζούσε μαζί σου!
Έτσι, φιλαράκο, την εκδίκησή σου την πήρες χωρίς να το ξέρεις, αφού θα σκέφτεται εσένα μια ζωή και θα ’ναι φρικαρισμένη!!!
Τέλος, να ξέρετε ότι οι γυναίκες που έχουν «παίξει» με πολλούς άντρες, έχουν πωρωθεί, έχουν χάσει την ικανότητα να νιώθουν «ευγενικά αισθήματα», ό,τι και να σας πουν υποκρίνονται, προσποιούνται, τα ίδια που έλεγαν στους προηγούμενους, τα ίδια θα πούνε και στους επόμενους, το παίζουν ερωτευμένες-αδικημένες, παρουσιάζονται σαν θύματα περιφερόμενες δεξιά κι αριστερά, ενώ τις ενδιαφέρει μόνο το χρήμα και το πως θα περάσουν μ’ όποιον να ’ναι καλά. Έχουν γίνει πλέον άτομα χωρίς ηθικούς φραγμούς, ξέρουν ότι δεν μπορούν να αγαπήσουν, αλλά ούτε και θα αγαπηθούν ποτέ. Έτσι, γίνονται σκληρές, φθονερές, εκδικητικές, νόμιζαν ότι ήταν κάτι, έχοντας μια αρρωστημένη υπερεκτίμηση για τον εαυτό τους και στο τέλος καταλαβαίνουν ότι δεν είναι τίποτα. Νιώθοντας μια αγιάτρευτη πίκρα από το αίσθημα αβεβαιότητας αλλά και κατωτερότητας που τις διακατέχει, ζηλεύουν την ευτυχία των άλλων, μισώντας ουσιαστικά τους άντρες, θεωρώντας τους υπεύθυνους για την αποτυχία τους. Ξέρουν ότι όσο είναι ακόμα «όμορφες» έχουν μόνο «παρόν» που κάποια στιγμή θα χαθεί, δε θέλουν να θυμούνται τίποτα από το «παρελθόν» και δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από το «μέλλον». Σαν έσχατη λύση επιδιώκουν τη γέννηση ενός τουλάχιστον παιδιού με ή χωρίς γάμο, αποκτώντας τον τίτλο της μητέρας, δικαιολογώντας την ύπαρξή τους, ζητιανεύοντας τη συμπάθεια του κόσμου!
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Να ζει κανείς ή να μη ζει, «χωρίς αγάπη», ιδού η απορία. Αλλά ας μη φιλοσοφούμε τώρα, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. «Φιλοκαλούμεν γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας!»
Α! Ξέχασα το πιο σημαντικό.
Ο Σ.Ε.Κ. παρακαλεί όλα τα υποψήφια μέλη του να έχουν αυτοσεβασμό κι αξιοπρέπεια και να χρησιμοποιούν με μέτρο τις κτητικές αντωνυμίες. Όλοι σχεδόν λέτε με υπερηφάνεια στην παρέα: «Εμένα η γυναίκα μου!» Ή «πήγα με τη γυναίκα μου!» Ή «η γυναίκα μου είναι πρώτη μαγείρισσα, έβαλε το κεφαλάκι στο φούρνο!» κ.λπ. Μόλις όμως την πιάσετε με τον γκόμενο, αρχίζετε τα βρισίδια. «Η πουτάνα, η έτσι, η αλλιώς, θα τη σκίσω». Τι να σκίσεις, ρε Λάκη, άλλος το ’σκισε. Ηρέμησεεε, ψυχραιμία, κρατήσου. Εντάξει, κάποια στιγμή μπορεί να νόμιζες ότι ήταν δικιά σου, ίσως όμως και κάποιου άλλου. Αύριο, μπορεί να ’ναι του άλλου, αλλά και όλων μας. Ίσως έπεσες σε μονογαμική, αλλά με ειδικές ανάγκες! Το ’χουμε δει κι αυτό. Τι να κάνουμε τώρα; Ας πρόσεχες. Για το λόγο αυτό, σεβασμό! Όχι, μου!
Ωστόσο, μπορείτε να χρησιμοποιείτε κτητικές αντωνυμίες για κάτι που σίγουρα σας ανήκει. Μπορείτε να πείτε π.χ. «το πουλί μου». Πράγματι, αυτό είναι δικό σου, μαζί γεννηθήκατε, μαζί κάνετε τη δουλειά, μαζί κατουράτε, μαζί θα πεθάνετε. Πιστεύω, παλικάρια μου, ότι συνεννοηθήκαμε. Για όποιες άλλες απορίες σας, απευθυνθείτε στο Σ.Ε.Κ. Και κάτι ακόμα. Στο επόμενο βιβλίο μας «Κοντσέρτο για κερατούδες», είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αποκαταστήσουμε τα γυναικάκια, τα οποία στην ουσία μας αγαπάνε, βγάζοντας στη φόρα τις λαμογιές των αντρών, των ΕΜΜΗΝΑ-ΡΑΔΩΝ των ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΩΝ.
Εις το επανιδείν λοιπόν.
Α…..γαπηθείτε.
Απίστευτος επίλογος στη σελ. 156 από το βιβλίο “Κοντσέρτο για Κερατάδες” τον οποίο μας τον έστειλε αναγνώστης του blog, ο οποίος το διάβασε στις διακοπές του και τρελάθηκε από τα γέλια. Περιμένουμε “Κοντσέρτο για Κερατούδες” για να γελάσουμε κ’ άλλο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
http://www.sek-ae.gr e-mail: info@sek-ae.gr ΤΗΛ.6981477675
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου