Υπάρχει πατρικό φίλτρο;

Υπάρχει πατρικό φίλτρο;

Συχνά αναρωτιόμαστε αν υπάρχει πατρικό ένστικτο, αν το πατρικό φίλτρο είναι ένας μύθος, ενώ αν τελικά υφίσταται, αναρωτιόμαστε κατά πόσο έχει την...



 ίδια επιρροή στον άνδρα με το αντίστοιχο μητρικό στη γυναίκα, και αν η γιορτή του πατέρα αποτελεί απλά μια ξενόφερτη απάντηση στην γιορτή που είναι αφιερωμένη στη μητέρα χωρίς πραγματική ουσία.

Ο ρόλος του πατέρα μοιάζει πια να έχει πολύ διαφορετική σημασία, ενώ η συμμετοχή του άνδρα ως γονέα είναι πολύ πιο ενεργή σε σχέση με το παρελθόν. Μετά την κατάρρευση των κατεστημένων που ήθελαν το πατέρα μόνο προστάτη και ο κύριο παροχέα πόρων στην οικογένεια, πρότυπο απρόσιτου αρσενικού ταυτισμένο με την ανδροπρέπεια, ο ρόλος του άνδρα γονιού που προσφέρει στο παιδί του αγάπη, τρυφερότητα και φροντίδα έχει ενδυναμώσει το πατρικό πρότυπο και έχει δώσει νέο και πραγματικό νόημα στη ζωή των ανδρών ως πατέρες πια.

Οι κοινωνικές αντιλήψεις γύρω από την πατρότητα έχουν δομικά διαφοροποιηθεί. Η τεκνοποίηση συνήθως αποτελεί επιλογή και για τους δύο συντρόφους και όχι κατά «συρροήν μετά γάμον» διαδικασία, ενώ το σεξ με τη σειρά του δεν είναι πια συζυγικό και καταναγκαστικό καθήκον για τη γυναίκα. Τα παιδιά πια συνήθως έρχονται ως συνέχεια της σχέσης έρωτα και αγάπης 2 ανθρώπων, με το σεξ να αποτελεί όχι μόνο μέσο τεκνοποίησης αλλά κατάσταση αμοιβαίας ευχαρίστησης, ικανοποίησης, ηδονής, τρυφερότητας και αγάπης-οι καταλληλότερες δηλαδή συνθήκες μέσω των οποίων μπορεί να έρθει στο κόσμο ένα παιδί.

Ο άνδρας εγκαταλείποντας τους απόλυτους αρχετυπικούς ρόλους και την σθεναρή υπεράσπιση του πρότυπου του σκληροτράχηλου αρσενικού που υπηρετούσε εκτός των άλλων και το ρόλο του «τιμωρού και τρομοκράτη» στην οικογένεια, έχει ανακαλύψει ότι δεν θέλει να αποκτήσει παιδιά μόνο για να ακολουθήσει τη φυσική τάξη των πραγμάτων, να έχει απογόνους και συνεχιστές του ονόματος του, αλλά για να βιώσει την μοναδική εμπειρία της πατρότητας και του ισχυρού δεσμού αγάπης που θα δημιουργηθεί με το παιδί του.

Κοιτάζοντας γύρω μας βλέπουμε πια μπαμπάδες να κρατούν το μωρό τους αγκαλιά και στους περισσότερους από εμάς γυναίκες και άνδρες, είτε είμαστε γονείς είτε όχι, γεννιούνται αμέτρητα τρυφερά συναισθήματα για αυτή την εικόνα που αντιπροσωπεύει την απόλυτη ερμηνεία της πατρότητας: Μια κατάσταση που έχει ψυχοσυναισθηματικές, βιολογικές και κοινωνικές συνιστώσες και οδηγεί σε μια ανιδιοτελή σχέση ζωής.

(Το κείμενο υπογράφει η Ε.Ελευθερίου, Ψυχοθεραπεύτρια-Κλινική Θεραπεύτρια Σεξουαλικών Διαταραχών, συνεργάτιδα του Ανδρολογικού Αθηνών)